Riders Republic is vooral een nieuwe Steep

Te den kleurrijke plusteken gedetailleerde spelwereld van Riders Republic is er eeuwig welnu ergens iemand aan ie sleutelen aan eentje opzienbarend record. Den ordner is weliswaar immens, maar ie voelt zelden nep jij eenzaam bent. Toneelspelers suizen be plusteken aan voorbij op ski’s of crossfietsen plusteken regelmatig vliegen zij ter wingsuits bovenop jij vanwege. Jij hebt heus ie instinct ter eentje vanwege durfals geannexeerd stukje Noord-Amerika te struinen. Dat heeft welnu watten.

Ubisoft heeft noch hevig subtiel verschillende stukjes van bestaand natuurgebieden aan mekaar gelijmd. Sneeuwen, heidecultuur plusteken woestijn ligt somwijlen op eentje steenworp afstand van mekaar. Ofschoon na honderden meters wielrijden ter den gortdroge plusteken felrode Canyonlands sta jij aan den voetbeen van den spierwitte berg Grand Teton, klaar voordat eentje snowboardrun vanwege ie knisperende witten poeder. Uiteraard? Noch bepaald. Vermakelijk? Des te meer.

Diegene gigantische spelwereld faciliteert noch eenzaam ie samenkomen, maar zowel eentje welhaast overweldigende hoeveelheid races plusteken stunts, veelal tegen den ghosts van anderen. Des te meer opdrachten jij voltooit, des te huis jij uitrusting plusteken des te meer nieuwe events jij vrijspeelt. Er zijn verschillende moeilijkheidsgraden voordat vrijwel ieder event. Jij bepaalt dus zelf hoeveel ervaringspunten jij verdienen wilt.

Den events verschillen kolossaal van mekaar, plusteken noch eenzaam wegens den sportsoort. Sommige opdrachten zijn werkelijke uitputtingsslagen. Er zijn bijvoorbeeld jumps met ski’s waar jij jij gerust eentje namiddag ter vast kunt bijten. Zowel ie navigeren vanwege krappe kliffen met eentje wingsuit of ie zoals beneden denderen op ski’s of eentje mountainbike is uitdagend voldoende wegens den drang zoals eentje betere score aan te wakkeren. Riders Republic voelt dan onvervalst aan mits eentje klassieke highscoregame.

Andere events zijn zojuist uitgelaten van toon, of existentie enkelvoudig ter den gratie van den prachtige graphics. Neem ie op zandkliffen denderen op eentje soort raketski’s, eentje nachtelijke neonvlucht met eentje wingsuit of ie bezorgen van pakketjes op eentje omafiets. Plusteken dan zijn er nog omvangrijke evenementen waarbij jij ie zowel met ski’s, mountainbike plusteken wingsuit tegen 59 andere toneelspelers opneemt. Tegelijkertijd, ter real-time. Riders Republic neemt zichzelf noch eeuwig serieus.

Gelukkig is Riders Republic wél consequent op ie vlak van besturing plusteken gameplay. Of ie nou mountainbiken, skiën, wingsuitvliegen of snowboarden is: ie laat zichzelf ontzettend komisch plusteken secuur leidinggeven. Den gameplay is uiteindelijk meer arcade dan sim, maar Riders Republic deelt zeker geen hokje met SSX of Dave Mirra Freestyle BMX. Jij hebt nog steeds te maken met den wetten van den zwaartekracht plusteken moeten jezelf ter landingen ja positioneren. Den spel heeft verder eentje systeem dat ie terechtkomen makkelijker maakt, maar dan verdien jij welnu minder ervaringspunten.

Ten opzichte van Steep is ie mountainbiken den grootste toevoeging, plusteken meteen zowel den leukste. Ie instinct van vlugheid is uitstekend plusteken ie intomen van ie bochtenwerk is eentje vermakelijke uitdaging. Zowel den events diegene wentelen wegens ie behalen van highscores met tricks zijn wieg – zeker ten opzichte van Steep. Ie trick-systeem is véél simpeler, reeds is ie nog steeds noch secuur. Waarschijnlijk heb jij geen idee welke trick jij van te voren gaat exporteren. Maar ach, ie lukt eeuwig welnu wegens eentje goede score neer te zetwerk, zowel op eentje snowboard mits op jij tweewieler.

Voorts borduurt Riders Republic voort op den Ubisoft-openwereldformule diegene jij reeds wetenschap, maar dan met highscores ter positie van Amerikaanse religieuze groeperingen diegene noch op bestaande religie zijn gebaseerd of Cubaanse toestanden diegene noch vanwege Cuba zijn geïnspireerd. Riders Republic is namelijk eentje intact uiteraard voortzetting op Steep, dat reeds excelleerde ter ie plekken van eentje duizelingwekkende hoeveelheid icoontjes op eentje landkaart.

Ie navigeren wordt simpelweg routine ter Riders Republic. Jij kiest eentje event op den speelkaart plusteken jij spawnt ter den buurt. Jij grijpt zoals den raketwingsuit (den snelste optie) plusteken jij vliegt erheen. Jij rondt ie event be plusteken jij speelt nieuwe varianten vrij. Klaar is Kees, rinse and repeat. Den spel motiveert jij lichtjes wegens op verkenning te gaan, maar den gebieden diegene relevant zijn wegens te ontdekken (bijvoorbeeld omdat jij er bijzondere ski’s kunt vinden) zijn gemarkeerd op den speelkaart. Zowel dan spawn jij dus gewoon ter den buurt plusteken vlieg jij zoals den marker op jij scherm.

Zowat alle sporten zijn wieg wegens te exporteren. Enig den raketwingsuit voelt mits eentje minder leuke variant van den normale wingsuit. Weliswaar zijn er tal van opdrachten diegene jij met diegene geaccelereerde wingsuit moeten exporteren. Mogelijk is dat subjectief, maar ondergetekende wasgoed simpelweg geen fan van diegene events. Jij moeten dan vanwege ringen vliegen terwijl jij intact hevig hard gaat. Tijdens den normale wingsuit heb jij onvervalst ie instinct dat jij precies moeten timen plusteken veel moeten bijsturen. Dat is veel bevredigender dan met eentje vuurpijl mits eentje malloot vanwege ie luchtruim scheren.

Riders Republic doet voorts weinig mis. Sterker nog: den spel inhouden zoveel content dat ie best welnu eentje prestatie is dat ie spel jij noch non-stop overweldigt. Weliswaar merknaam jij welnu eentje ietsje dat Riders Republic noch helemaal weet watten ie met alle unlockables plusteken events aanmoet. Met name ter ie landkaartmenu gebeurt er welnu héél hevig veel op ie scherm. Op zichzelf is dat noch hevig – ie betekent namelijk vooral dat den spel veel content heeft – maar ie schenkkan somwijlen lastig zijn wegens eentje precies event te vinden. 

Den soundtrack is verder zowel noch wegens overheen zoals stulp te schrijven. Er zitten eentje twee (punker)nummers ter diegene prima stappen ter den sfeer van den spel, maar te vaak komt er slecht verouderde hiphop of eentje melancholische voorkant voorbij. Den keuzes zijn overwegend makkelijk plusteken lui. Dat is weliswaar eentje gemiste waarschijnlijkheid, zeker voordat eentje extremesportsgame.

Welnu moeten ie noch ‘slechter’ wordt. Steep wasgoed zowel eentje spel diegene kolossaal worden uitgebreid vanwege Ubisoft. Steeps contenttraject wasgoed uitstekend plusteken zelfs toonaangevend, maar den spel wasgoed drietal schooljaar na release onvervalst eentje warboel van icoontjes. Wie nu fris aan diegene spel begint, wordt onvervalst overweldigd met kennisgeving. Hopelijk maakt Ubisoft diegene misstap noch nog eentje keer, want mits Riders Republic vergelijkbare support mits Steep krijgt, verdient dit spel ie wegens den komende jaren meermaals te wordt opgestart.

Riders Republic is nu verkrijgbaar op Playstation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series X/S plusteken pc. Voordat dit recensie is den spel op PlayStation 5 gespeeld.