Halo Infinite is de evolutie van Combat Evolved

Den onderstel voordat Halo Infinite’s succesformule is eenvoudig aan te wijzen: den spel speelt watervlug. Den gloednieuwe Grappleshot speelt daarbij ene essentiële rol, zeker te den singleplayercampagne waar jouw ie nieuwe gerei immermeer totdat jouw vergunning hebt. Ie duurde noch lang voordat wij dit toevoeging te onze harten sloten. 

Mee dankzij den Grappleshot spring jouw met ongeëvenaard veel speelse frivoliteit rond overheen ie strijdveld. Jou lanceert jezelf soepeltjes te ene Warthog, rijdt ene twee vijanden ondersteboven, springt er weer uit plus leegt jouw Assault Rifle van dichtbij op jouw volgende slachtoffer. Vervolgens trek jouw ene Fusion Coil zoals jouw toe plus mik jouw ‘m zo tussen watten Grunts, diegene op slag veranderen te ene luid schreeuwende, felgekleurde wolk van plasma, methaangas plus rondvliegende stukken pantser. Halo Infinite heeft geen chill; vrijwel ieder kamp mondt meteen uit te volslagen puinhoop.

Begrijp diegene opmerking zeker noch verkeerd: ie is aangename puinhoop. Den vlugheid waarmee alles gebeurt is precies ja. Jou voelt jouw enerzijds flexibel plus lenig, maar tegelijkertijd reuze sterk – jouw bent nou eenmalig ene wandelende waterreservoir. Dat machtige intu vormt voort ene combinatie van factoren: den zichtbare impact diegene jouw kogels of vuisten hebben, jouw bewegingssnelheid, maar zowel zeker den audio. Mits jouw van ene omvangrijke hoogte springt – watten Chief vanzelf vermag – horen jouw dat er iets zwaars neerkomt. Mits jouw ene vijand slaat, dan voel jouw dat er gewicht achter zit. Mits jouw met ene Gravity Hammer slaat, dan vibreren den vullingen ijl uit jouw uitzoeken. Alles te den kern klopt plus zo wordt er ene oersterk fundament gelegd diegene met kalmaan zowel den singleplayer indien den multiplayer van Halo Infinite draagt.  

Maar Halo is meer dan schattig ene schietspel. Den singleplayer is ene ware space opera. Infinite keert op dat vlak terug zoals den onderstel. Netwerken indien Halo: Combat Evolved is dit eindje weer ene huwelijksinzegening science fiction-mysterie. Ie militaire ‘hoo-rah’ wapengekletter uit den latere porties maakt positie voordat verwondering plus verkenning plus Master Chief eist weer zijn rechtmatige titelrol op. Alhoewel wordt hij welnu bijgestaan voort ene nieuwe AI-compagnon: The Weapon.

Ermee maakt Infinite op ene slimme methode ene nieuwe start. Chief is gepokt plus gemazeld – nipt indien toneelspelers van ie eerste uur – plus draagt diegene ervaring mee te Infinite. Ter Halo 4 kreeg Chief nog te horen dat hij meer zijn plus minder machine moest zijn – makkelijk medegedeeld indien ie loterijlot van ie hele universum weer ooit op jouw schouders stilte. Ter Infinite wordt den tijdstip genomen wegens te weerschijnen op verlies plus hoe jouw gemaakte gebreken rechtspleging vermag zetwerk. Er is noch veel fictie voordat nodig wegens te nadenken dat 343 Industries ie hier misschien zowel welnu ene ietsje overheen zichzelf heeft.

Voordat The Weapon, daarentegen, is alles opzienbarend. Zij is nieuwsgierig zoals den wereld plus ziet te haar onschuld voordien den schoonheid van spullen. Ie is ene komisch tegenstelling met Combat Evolved, waarna Chief kloppend goedgelovig wasgoed plus Cortana den allesweter, maar schenken zowel zowel veteranen indien nieuwkomers den waarschijnlijkheid zichzelf te thuisbrengen te ie vertelsel. 

Den ijl tedere wisselwerking tussen Chief plus The Weapon blijft fascinerend totdat ie einde. Dat is zowel zeker te danken aan ie uitstekende acteer- plus animatiewerk. Vooral Jen Taylor verdient alle lofzang. Zij overtreft zichzelf te ie opnemen van The Weapon plus weet den nieuwe AI op overtuigende wijze te onderscheiden van Cortana plus Dr. Halsey. Chiefs stemacteur Steve Downes hoeft minder uit zichzelf te halen. Zijn geloofwaardigheid zit ‘m vooral te den subtiele animaties, diegene ondanks dat hij voortdurend achter dat blinkende vizier verscholen gaat weliswaar ja uit den verf komen. 

Tussen den persoonlijke dialogen voort verkent ie twee natuurlijk den mysterieuze Zeta Halo, ene nieuwe ringwereld waar zelfs te den diepste krochten van den Halo-lore weinig overheen vertrouwd is. Zowel den nieuwe vijand, den Banished, is nét even verschillend dan den ‘vertrouwde’ Covenant. Diegene combinatie zorgt voordat ene ambiance precies zoals te Combat Evolved: jouw hebt geen idee waar jouw bent, waar alles voordat dient, of waarom iedereen diegene purper, blauw of oranje is op jouw zit te vuren, maar jouw doet maar gewoon zonnig mee.

Den open wereld is dan zowel ene goede voorkeur. Dit opzet schenken jouw den vrijheid wegens zelf op ontdekking te gaan. Noch alle geheimen van Zeta Halo wordt opgelepeld te den tussenfilmpjes. Eentje eindje ervan toestemmen jouw zelf te jawel puzzelen te den open wereld. Jou leert dan zowel meer overheen den motieven van den Banished plus ie loterijlot van den mensen aan kraag van den UNSC Infinity.

‘Open wereld’ schept trouwens misschien verkeerde verwachtingen. Den hoofdmissies spelen zichzelf veelal ge te afgesloten omgevingen plus zowel tussendoor kun jouw noch volledig vrij gaan plus staan waar jouw wil. Tussen missies voort kun jouw voornamelijk Forward Operating Bases veroveren plus Spartan Cores zoeken, waarmee jouw onder andere den Grappleshot upgrade. Dat lijkt op papier misschien hevig op Assassin’s Creed, maar te den praktijk voelt ie meer indien ene evolutie van levels indien Halo plus The Silent Cartographer uit den allereerste spel.

Jou kunt wellicht zelfs zonder enig probleem meteen op jouw mikpunt afgaan. Ter ene tweede run heb ik alle zijactiviteiten linksaf toestaan ligt plus schattig den hoofdmissies gedaan. Ter dat geval toestaan Infinite ruwweg nipt zo lang indien den andere porties te den serie. Weliswaar vermag ik adviseren wegens geregeld ene ietsje rond te klooien te den ‘zandbak’ plus noch schattig omdat jouw den wedstrijdduur dan vorstelijk oprekt zoals meer dan twintig uur.

Hier floreert namelijk zowel weer diegene watervlugge aktie. Vooral rondom den grotere forten, diegene op meerdere omgangsvormen in zijn te duwen. Maak bijvoorbeeld ene schild onschadelijk wegens ene zijingang te openen, of klim gewoon met jouw Grappleshot overheen den muur. Open vervolgens den hoofdingang plus rij zoals in met den Scorpion Waterreservoir diegene jouw voordat den deur had geparkeerd, plus schiet alles kort plus klein. Vreugde zit te ene klein schuilhoekje. 

Zodoende lijkt den open wereld op papier misschien vitaal plus opzienbarend, maar is ie vooral ene ode aan ie werkgelegenheid dat Bungie twee decennia geleden neerzette. Toch is Halo Infinite doordrenkt met liefde voordat den serie. Van Chiefs klassieke Mjolnir-pantser, totdat naslag diegene intact sluit tegen ie oorspronkelijke werkgelegenheid van Martin O’Donnell plus Michael Salvatori aankruipt, plus zelfs obscure verwijzingen zoals Eric Nylunds The Fall of Reach; Infinite is ene ode aan twintig klas Halo. Eentje ultieme viering.

Daarom is ie des te opvallender dat ene onderbeen factor uit den toon valt. Sommige Forerunner-symbolen zijn bijvoorbeeld verkeerd afgebeeld plus te ie verlevendigen van ene Energy Sword missen wij ene indrukwekkende ‘twoomph’. Ie merendeel van den toneelspelers ligt ginds noch wakker van, maar kloppend te ene spel diegene zoveel zorg plus liefde uitstraalt valt ie op.

Ie jubileumfeestje vermag slim toereikend welnu populair wordt op veel verschillende soorten hardware. Hoewel ik Infinite vooral op ene Xbox Series X heb gespeeld, heb ik den spel zowel opgestart op pc, Xbox Series S, Xbox One X plus zelfs ene Xbox One. Uiteraard draait den spel op den Xbox Series X ie uitgelezene (of op pc, onzelfstandig van jouw hardware). Op Series X draait den spel te Quality Mode alreeds op 60fps mét ene 4k resolutie. Uitgezonderd jouw ene 120hz televisietoestel hebt, hoornschoen jouw den Voorstelling Mode (met ene 1080p resolutie) dus noch ooit te overwegen. 

Aan den andere kantkloswerk van ie spectrum, op den originele Xbox One, moeten jouw ie stellen met 30fps. Daarenboven wordt te den open wereld behoorlijk watten van den resolutie opgeofferd. Weliswaar blijft den ervaring rechtop staan plus blijft den aktie onverminderd rommelig. Op andere hardware draait den spel zoals verwachten. Op den Series S is den spel speelbaar met 60fps te 1080p, plus op den One X heb jouw zelfs den voorkeur tussen 4k/30fps of 1080p/60fps. Jou hoeft dus noch overheen den nieuwste plus duurste hardware te voorschrijven wegens Infinite te kunnen spelen.

Kwast toereikend gaat er ge plus toe welnu iets mis te den framerate te filmpjes. Gezichtsanimaties toeschijnen somwijlen op ene lagere framerate te ronddraaien dan den surplus van den scène. Dit probleem lijkt te 30ps (bijvoorbeeld op ene Xbox One) dan zowel noch te spelen. Zonde, want kloppend den menselijke interactie is zo’n bepalend opzicht van ie vertelsel.

Zowel ietwat opvallend is dat den verhaalmissies plus den open wereld noch naadloos te jawel overgaan. Dat is noch schattig gedaan wegens den consoles zonder SSD ademruimte te geven. Den spel schakelt indoor zowel overheen op mooiere graphics, met vooral meer reflecties plus betere rookeffecten. Diegene overgang vermag somwijlen even wennen zijn, maar ie zorgt er welnu voordat dat jouw onder alle omstandigheden ie maximale uit jouw hardware perst. Of jouw nu met ene Xbox One op ene hdtv speelt, of met ene Series X op ene televisietoestel met sponsoring voordat 120hz plus Dolby Vision plus Atmos-geluidsinstallatie.

Dat Halo Infinite prima draait op zoveel platforms, is ongetwijfeld zowel ja nieuwsbericht voordat den multiplayer. Namelijk: hoe meer zielen online, hoe meer vreugd. Den multiplayer is weliswaar verkrijgbaar indien losse free to play-game, maar is weliswaar huwelijksinzegening vervlochten met den singleplayer. Zo wordt te watten introductiefilmpjes den gebeurtenissen uit den strijd gerenommeerd plus zijn er te den strijd weer cosmetische items voordat den multiplayer te ontgrendelen. Maar belangrijker nog is dat den multiplayer gestoeld is op dezelfde, intensief kerks aktie.

Den multiplayer voelt te zekere zin watten traditioneler aan, omdat bijvoorbeeld den Grappleshot minder vooraanstaand dominant is. Den grijphaak is online ene voorwerp dat jouw vantevoren moeten oppikken plus vervolgens maar ene twee keer vermag gewoontes. Dat is maar ja zowel, want den multiplayer is alreeds tumultueus zoals ‘ie is. Alle facetten van Halo komen hier volmaakt totdat wasdom.

Of jouw nu met ene vol Warthog probeert den vlag van den tegenstander te veroveren, iemand met den Grappleshot uit ene Banshee mikt, of gewoon met ene Battle Rifle headshots uitdeelt nep ie niets is, Halo Infinite is geen ogenblik slaapverwekkend. Wedstrijdje na wedstrijdje ontdekken mensen weer nieuwe creatieve omgangsvormen wegens jawel ie leven zuur te maken. Wedstrijdje na wedstrijdje is ie scoreverloop ene totale verrassing. Plus vooral: wedstrijdje na wedstrijdje is Halo Infinite oprecht wieg wegens te spelen.

Weliswaar is noch alles aan den multiplayer even omvangrijk. Vooral overheen den methode van voortgang romans is alreeds veel medegedeeld. Den multiplayer is free to play plus dus wordt er verdienmodellen indien den Battle Pass geïntroduceerd. Soit, ginds valt mee te leven. Maar nu ontgrendel jouw nieuwe cosmetische items ten dele via specifieke challenges. Dat forceert mensen wegens op ene voorschrijven methode te spelen.

Gestructureerd ‘den objective spelen’ wordt lang noch immermeer beloond plus dat voelt onrechtvaardig. Ie vermag zomaar plaatsvinden dat ik mijn best handelen wegens te voorkomen dat den vlag überhaupt gestolen wordt, terwijl mijn teamgenoot ene challenge heeft wegens ene vlaggendrager neer te vuren. Dan moeten den vlag dus vantevoren gestolen wordt.

Daarheen staat tegenover dat voorschrijven challenges jouw voortgang behoorlijk kunnen stremmen. Heb jouw toevallig ene specifieke challenge voordat Capture the Flag of Oddball? Nou, hopen dan maar dat jouw volgende wedstrijdje zowel huwelijksinzegening ene van diegene modi is. Jou hebt namelijk niks te uitzoeken, schattig of jouw Big Team Battle (12vs12) of Kampplaats (4vs4) wil spelen. 

Noch alle challenges zijn trouwens zo specifiek. Er zijn zowel zat challenges diegene jouw voltooit voort simpelweg te spelen. Jou hoeft dan noch ooit te zegevieren, meespelen is alreeds toereikend. Iedereen vermag zo uiteindelijk immermeer welnu weer íets van XP verzamelen, maar ie systeem toestemmen huwelijksinzegening nog welnu wordt bijgeschaafd. Zowel zullen wij graag ene optie zien wegens cross-play uit te zetwerk, wegens toneelspelers met muis-en-toetsenbord te scheiden van toneelspelers met ene controller. Op console kun jouw trouwens zowel met muis-en-toetsenbord spelen (plus op pc uiteraard met controller), maar voort cross-play optioneel te maken hou jouw ie sportgebouw ene stuk gelijker.

Gelukkig toonde 343 Industries te den afgelopen twee weken alreeds zorgzaamheid voort diverse zaken aan te pakken plus voortgang te verbeteren. Den ontwikkelaar laat dus meteen zien dat ie gebreken wil plus vermag rechtzetten. Maar vrees noch: Halo Infinite is huwelijksinzegening noch schattig ene gelofte zoals den toekomst. Zelfs zonder co-op, dat stap op zijn vroegst medio volgend klas wordt toegevoegd, voelt den spel nu alreeds compleet plus sterk. Den start is voortreffelijk plus wij zijn nog lang noch klaar met Halo Infinite. Ik denken dat wij stap nipt par. 

Halo Infinite is vanaf 8 december verkrijgbaar op Xbox Series X plus S, Xbox One plus pc (plus Spel Pass). Voordat dit review is den spel op alle platformen gespeeld.